Z dokładnością atomowej sekundy globalnej, wyruszyliśmy ratować świat . .

..bo mała, głupiutka i zakochana po zgrzewy (15/25) dziewczynka siedziała cały dzień zamknięta w pokoiku, rozmyślając.. O niczym innym nie mogła  myśleć prócz Pana o marchewkowych włosach.. Próbowała spotkać się z Panem o marchewkowych włosach, bo nie widziała GO już od 3 dni, ale Pan o marchewkowych włosach nie mógł..
Więc.. troszkę się dziewczynka podobijała.. Nie jadła śniadania - bo i po co? Nie jadła obiadu - po i po co? A kolacja? Po co jej?.. Napchała się jogurtami, batonami i chipsami.. Czytała archiwum.. i płakała -  jakby ją ktoś to tego zmusił.. W końcu wzięła się za siebie.. Otarła łzy i zamknęła się w łazience..

Z łazienki wyszła nowa osoba.. Czarna kredka i cień do powiek były tak wyraziste, że nie można było jej rozpoznać.. Zrobiła z siebie nic innego jak jednodniowego emowca.. Popatrzyła w lustro.. Uwieczniła te chwile.. Wróciła do łazienki, a makijaż sam spłynął długimi, czarnymi strumykami . . .

Dziewczynka martwiła się o Pana o marchewkowych włosach..

I martwi się dalej..

Przykro tak..:(..


EhH..

..bo małą głupiutką dziewczynkę przerażał ogrom uczucia żywionego przez nią do Pana o marchewkowych włosach, tak też postanowiła znaleźć sposób, aby zatrzymać Pana o marchewkowych włosach przy sobie do końca swojego jakże długaśnego i smętnego życia, które on ubarwiał. No tak.. Pytanie jak ona to zrobiła? Jeszcze nie zrobiła xXD. Ale z dalekich źródeł wiem, iż podobno idzie jej całkiem, całkiem. Kontynuując, dziewczynka, zapatrzona po zgrzewy ( he ) w Panu o marchewkowych włosach, nie umiała wytrzymać przeszło 2 dni od zobaczenia GO. Nic nie dawały zdjęcia, którymi obkleiła połowę pokoju - to nie było to samo.
Pozostało jej czekać. Tak więc czeka. I czeka.. czeka .. czeka.. czeka.. czeka..

                                                               

Jejuuu.. jaki śliczny kolor xD xD xD.. heh..

No tak.
Na czym ja to skończyłam? Aha. Czeka.. czeka.. czeka. czeka..


[ motyla noga, gdzie Pan jest, Panie o marchewkowych włosach?!  xD ]



czeka.. czeka.. czeka..

..bo mała głupiutka dziewczynka stękniona - wariuje. Bez Pana o marchewkowych włosach nie widzi sensu swojego BYCIA TU.. TU gdzie nie ma dla niej innego miejsca oprócz tego wygrzanego i zarezerwowanego z góry obok Pana o marchewkowych włosach. Raz ześlizgnęła się z tego miejsca i te chwile nie były łatwe.. Los jednak sprawił, że powróciła na nie.. A Pan z marchewkowymi włosami wybaczył jej to, czego ona nie wybaczy sobie nigdy.

I tak. Spotykali się. Dziewczynka była w siódmym niebie, no tak.. Jak miała nie być skoro na samą myśl o Panu z marchewkowymi włosami robiło jej się na serduchu cieplucho?!.. No tak.

Lecz bez Niego, bez Pana z marchewkowymi włosami, dopadał ją dołek.. Nie wiedziała dlaczego - przecież wszystko było tak jak chciała. A jednak. W jej głupiutkiej brązowo-bordowo-rudo-czarnej główce rodziły się różne, niezidentyfikowane, głupie i bolesne myśli.. Wyobrażała sobie świat bez NIEGO, Pana o marchewkowych włosach. Nie umiała.. Od razu w jej oczał malował się strach, a po policzkach cichutko wytwarzały się malutkie strumyczki łez..

Nie.. Ona nie mogłaby żyć bez Pana o marchewkowych włosach.. Nigdy..

Nie. Obieca jej Pan, Panie o marchewkowych włosach?
Ona .. Ona CIĘ kocha.. A Święci znów dziś płakali ze wzruszenia..

:*

..bo mała dziewczynka się zakochała... zakochała się bardzo w Panu o marchewkowych włosach.
Tak też, kiedy dostała ostatnią szansę, przepełniona nadziejami, na nowo odczuła w sobie to COŚ..

Spotkali się.. podążyli krętymi ścieżkami, ulicami - pełnymi wielkich maszyn, na widok, których w wielgachnych oczkach głupiutkiej dziewczynki malowało się przerażenie.. Jednak zaraz znikało, ponieważ źródło z którego czerpała odwagę, siłę i wszystko co pozytywne i pożądane, stało obok niej i uśmiechało się ciepło..
Kiedy doszli do celu dziewczynka patrzyła w niebo. Byli w zielonym miejscu, wokół niej rosły duże drzewa, które tuliły się nawzajem do siebie - przynajmniej tak owa dziewczynka to odczuła.. Szli dalej. W głąb przeraźliwego przepełnionego parami miejsca, zapełnionego miłością.. Znaleźli się w końcu na swojej ławeczce.. Dziewczynka patrzyła na Pana o marchewkowych włosach i myślała, co byłoby gdyby ON nie pojawił się w jej (jakby bez NIEGO smutnym) życiu [??]
Nie wiedziała.. Wcale nie chciała wiedzieć.. Zastanawiać się nad tym.. Patrzyła dalej.. Wiedziała, że kocha GO jeszcze bardziej.. Nagle na ich policzki spadły krople deszczu.. dziewczynka zaczęła się śmiać.. - to Święci płakali ze wzruszenia, że MIŁOŚĆ istenieje w NIEJ i Panu o marchewkowych włosach... [!!]..
Tak też wraz z Panem o marchewkowych włosach uciekli pod drzewko.. Nagle zerwał się straszny deszcz, drzewka tuliły się do siebie jeszcze bardziej, a Święci naprawdę rozczulili się nad losem TYCH DWOJE..

Po długim czasie dziewczynka i Pan o marchewkowych włosach wrócili do domów..
Na tym kończy się bajka,
Idźcie spać:*:*

Eh.. Przerażają mnie takie minione lata.. To nigdy niezapomniane piętno .. TU .. na ziemi.. Tam.. w Auschiwtz i Birkenau.. Jak przypomnę sobie te włosy.. Te buty.. Te walizki.. Walizka - Jnes Meyer Koln J 05377 .. Jakie marzenia miał ten ktoś?.. Kochał? Był zakochany? Czuł to co ja? Miał dzieci?.. Był zły? Dobry.. ? Jedno wiem.. - Został skazany na cierpienie i śmierć, podobnie jak ok. 1,1 mln niewinnych ludzi..

Przeraża mnie to.. Przeraża mnie to, że ludzie mogli do tego doprowadzić..

I po co wam to było?! TAK, do was mówię.. Ludziom się wybacza.. Ale jak można wybaczyć to?.. Gdybyście żyli napewno nie chcielibyście wybaczenia.. więc.. - wierzę, że spotkała was kara..


..A.. dlaczego same skasowały się zdjęcia tzw. Bloku Śmierci?.. Nie wiem.. Dziwne.. Ale nie mam tych zdjęć..Poprostu ich nie mam.. Nie wiem jak.. Nie wiem..




[*][*][*]

Żadnemu człowiekowi nie życzę ani trochę z tego cierpienia.. Nawet im.. esesmanom.. bo wierzę, że nimi kierowało zło.. Żyło w nich.. a teraz.. Teraz jest, to co jest...